Mijn puberteit
Zomer 1981. Met een volle boekentas fiets ik naar een grote scholengemeenschap 8 km. verderop. Brugklas Havo/vwo, het begin van een moeilijke periode. Omdat ik geen idee heb hoe ik moet studeren, negeer ik mijn huiswerk en haal ik slechte cijfers.
Ik ben bang en onzeker, verberg mijn (faal)angst en laat niemand iets merken. Ook mijn ouders niet. School, vriendjes en vriendinnen zijn mijn uitlaatklep, vooral het schoolcentrum vind ik leuk. Mijn ouders en ik begrijpen elkaar niet zo goed.
Lang verhaal kort: aan het einde van het schooljaar moet ik van school af. Weg van vrienden en vriendinnen. Als ik alleen ben huil ik tranen met tuiten. Mijn verdriet en teleurstelling tonen voelt te kwetsbaar. Thuis leren ze me om niet te zeuren. Schouders eronder en door. Dat doe ik. Het stoere masker helpt me om overeind te blijven.
Twee jaar later moet ik vanwege onvoldoende resultaten wéér van school af. Wederom heb ik gefaald. De puberteit is voor mij een moeilijke periode waarin ik me niet gehoord, gezien en begrepen voel en het gevoel heb dat ik er alleen voor sta.
De puberteit van mijn zoon
In 2005 springt mijn oudste zoon op de fiets naar dezelfde scholengemeenschap. Brugklas vwo+. Hij kan goed kan leren.
In diezelfde periode besluiten zijn vader en ik ons huwelijk te beëindigen. Mijn zoon vindt geen aansluiting in de klas. Aan het einde van het schooljaar moet hij overstappen naar havo 2.
Wat ik niet in de gaten heb is dat hij diep van binnen moeite heeft met de scheiding. Hij uit geen emoties en lijkt er vrede mee te hebben. Later blijkt ook dat een masker. Omgaan met gevoelens was niet zo ‘ons ding’. Hard werken, niet zeuren en doorgaan was de strategie.
Moeilijk opvoedbaar kind
Havo 2 wordt een drama. Mijn zoon zit meer buiten dan in de klas. Wekelijks word ik gebeld dat ze geen raad met hem weten en zijn gedrag niet kunnen tolereren. Hij wordt van school verwijderd. Vijftien jaar, thuis op de bank. Geen doel in zijn leven en meer gehecht aan zijn vrienden dan aan mij.
Zijn gedrag drijft me tot wanhoop. Ik voel me machteloos omdat ik totaal geen invloed meer op hem heb. Ik wil de handdoek in de ring gooien en zeggen: ‘zoek het zelf maar uit.’
Maar ik kan hem niet loslaten. Ergens diep in mij voel ik dat loslaten niet de juiste weg is. Ik zoek hulp voor de gedragsproblemen van mijn puber. En ook voor mezelf.
Hulp bij opvoeden
Ik volg verschillende trainingen, cursussen, twee hbo studies, spits me toe op de ouder-kind relatie en emotiecoaching. Ik leer veel over mezelf, mijn kinderen en ons gedrag en kom weer in verbinding met mezelf, mijn kinderen én mijn intenties als ouder.
Inmiddels ken ik de valkuilen van onbewust ouderschap en weet ik welke effecten dit kan hebben op de ontwikkeling van kinderen. Daarom help ik ouders bij het ontwikkelen van meer bewustzijn en het begrijpen van hun puber.
Ik leer hen hoe ze in alle levensfases een positieve invloed kunnen uitoefenen zodat ze hun puber kunnen begeleiden in hun groei naar een bewuste en gelukkige volwassene.
Het is mijn missie dat pubers zich begrepen voelen. Want dat maakt een groot verschil voor de rest van hun leven. Pittige Puber staat voor de ouder- kindrelatie, het bieden van een luisterend oor en verbinding.
Wil jij meer grip op je puber en weet je niet waar je moet beginnen? In gesprek onderzoeken we samen de verschillende mogelijkheden, invalshoeken en manieren van aanpak. Ook krijg je tijdens dit gesprek een heleboel waardevolle tips en adviezen waar je direct iets aan hebt.
Ja, ik wil in gesprek